3 روشی که ارزهای دیجیتال می توانند تجارت جهانی را تغییر دهند.

از فلزات گرانبها گرفته تا پول کاغذی و ارزها همه برای تجارت و یا تجارت جهانی بسیار مهم هستند. همانطور که جامعه در حال ورود به عصر دیجیتال می باشد، اشکال مختلف و بیشتری از ارزهای دیجیتال با هم رقابت می کنند، و این میتواند معنایی  برای تجارت بین المللی داشته باشد.

ارزهای دیجیتال در حال رشد هستند به طوری که ارزش بازار انها به بیش از 2 تریلیون دلار رسیده است و بیش از 15000 نوع مختلف را شامل می شوند. رشد و مقبولیت این ارزها در تجارت جهانی  به گونه ای بوده که در سال 2021، السالوادور  بیت کوین را به عنوان ارز قانونی خود پذیرفت.

در حالی که ارزهای دیجیتال خصوصی در حال شکوفا شدن هستند، بانک های مرکزی برخی کشورها هم درصدد راه اندازی ارز ملی برای خود برآمده اند .

به طوری که در اکتبر 2021، نیجریه به باهاما، ایالات کارائیب شرقی و کامبوج به عنوان یکی از اولین حوزه‌های قضایی که به طور رسمی ارزهای دیجیتال بانک مرکزی (CBDC) را راه‌اندازی کرده اند، پیوست.

در ادامه ی این مقاله از تی پی چارت ما به این موضوع خواهیم پرداخت که آیا ارزهای دیجیتال میتوانند تجارت جهانی را تغییر دهند؟

در جواب میتوانیم بگویی که سه راه بالقوه وجود دارد که ارزهای دیجیتال می توانند تجارت بین المللی را تغییر دهند:

1. ارزهای دیجیتال می توانند باعث افزایش کارایی برای پرداخت های برون مرزی شوند

حتما به این موضوع واقف هستید که سرعت تسویه برای پرداخت های برون مرزی از همان روز کاری تا پنج روز کاری متفاوت است و همچنین تعامل انسانی اغلب در فرآیند تأیید اطلاعات فرستنده و گیرنده مورد نیاز است، به عنوان مثال برای اهداف مبارزه با پولشویی و مبارزه با تأمین مالی تروریسم (AML و CTF) شما باید یک پروسه زمانبر جهت تایید هویت خود را سپری کنید.

بعد از آن ، سرعت پرداخت اغلب بر اساس میزان همپوشانی ساعات کاری مؤسسه فرستنده و مؤسسه دریافت کننده تعیین می شود. ویا  اینکه آیا موسسات فرستنده و گیرنده بر استانداردهای پیام رسانی یکسانی تکیه دارند یا خیر و همه ی این روند میتواند مسیر و کارآیی پرداختهای برون مرزی را با مشکل مواجه کند .

در حالی که برای ارزهای دیجیتالی که به دفتر کل غیرمتمرکز متکی هستند، پول می تواند در عرض چند ثانیه و در تمام ساعات شبانه روز ارسال و دریافت شود.و این میتواند بخش اعظمی از مشکلات داد و ستد های برون مرزی را که گفته شد بصورت محسوس کاهش دهد.

2. ارزهای دیجیتال می توانند اطلاعات اعتباری جایگزین را برای تامین مالی تجارت فراهم کنند

یک شکاف مالی 1.7 تریلیون دلاری در تجارت جهانی وجود دارد که به شدت بر شرکت های کوچک و متوسط که معمولاً سوابق مالی نزد بانک ها ندارند تأثیر می گذارد. از دفتر کل ارزهای دیجیتال می توان برای به اشتراک گذاشتن تاریخچه پرداخت مالی برای پذیره نویسی وام برای واردات و صادرات استفاده کرد. در عین حال، برای دستیابی به این هدف، باید پروتکل های حفظ حریم خصوصی قوی اعمال شود.

3. ارزهای دیجیتال می توانند مسائل مربوط به ریسک زدایی را کاهش دهند

ریسک زدایی ، موانعی را برای کشورهایی ایجاد می کند که دارای ریسک AML و CTF( پول شویی و تامین مالی تروریسم) بالا هستند و می خواهند در تجارت جهانی شرکت کنند و می تواند هزینه های مبادله را برای خریداران و فروشندگان در آن کشورها، مانند آمریکای لاتین و جزایر اقیانوس آرام، افزایش دهد.ارزهای دیجیتال به دلیل راه اندازی دیجیتالی ، پتانسیل کاهش هزینه های کلی انطباق این ریسکها ( AML و CTF) را دارند.

ارزهای دیجیتال این امکان را برای مصرف کنندگان و بازرگانان آن کشورها فراهم میکند تا بتوانند کانالهای پرداخت جایگزینی را ارائه کنند تا بتوانند با خریداران و فروشندگان بین المللی دوباره ارتباط برقرار کنند در حالی که همچنان با الزامات ریسکهای  AML و CTF روبرو هستند.

مطالعه کنید درباره : صرافی ارز دیجیتال(DCE) چیست؟

قوانین AML و CTF چیست؟

(Anti-Money Laundering) یا قوانین ضد پولشویی که به صورت اختصاری با (AML) نشان داده می شود، مجموعه ای از قوانین و مقررات، رویه ها و آیین نامه هایی هستند که از مخفی کردن پول های به دست آمده از روش های غیرقانونی جلوگیری می کند.قوانین ضد پولشویی، دامنه گسترده ای از رفتارهای مجرمانه و تراکنش ها را پوشش نمی دهند اما می توانند آثار مثبت زیادی بر جای بگذارند.

کنوانسیون مقابله با تأمین مالی تروریسم (به انگلیسی: Terrorist Financing Convention ) موسوم به سی‌اف‌تی (CFT ) یک کنوانسیون بین‌المللی است که در سال ۱۹۹۹ به منظور مقابله با تأمین مالی تروریسم توسط سازمان ملل متحد تصویب شده‌است.

مشکلات جدید ناشی از ارزهای دیجیتال

با وجود پتانسیل امیدوارکننده، ارزهای دیجیتال ممکن است برخی از مشکلات موجود پیش روی تجارت بین‌المللی را حل نکنند و می‌توانند مسائل جدیدی از جمله موارد زیر را شامل شوند:

مشکلات عدیده برای شمول مالی:  شمول مالی همچنان برای کشورها یا جوامعی که توانایی خرید دستگاه‌های دیجیتال مورد نیاز برای نگهداری ارزهای دیجیتال را ندارند یا به زیرساخت‌های اولیه مانند برق، اینترنت، خدمات شناسایی یا خروجی‌ها دسترسی ندارند، همچنان مشکل خواهد بود.تبدیل پول نقد به فرمت های دیجیتال در چارچوب تجارت جهانی، بدون زیرساخت‌های اساسی، جوامع و به‌ویژه شرکت‌های کوچک و متوسط که امروزه مستثنی شده‌اند را در دنیایی که پول به‌طور گسترده دیجیتالی می‌شود، با چالش بزرگ‌تری مواجه خواهد کرد.

عرضه و تقاضای ارز: اینکه آیا ارزهای دیجیتال می توانند همه کشورها را به تجارت بیشتر تشویق کنند، قابل بحث است. در حالی که مزایای بالقوه آن ممکن است به افزایش حجم تجارت برای برخی کشورها کمک کند، اما اصول تجارت بین‌المللی را که به مزیت‌های نسبی بستگی دارد، تغییر نمی‌دهد.

کشورهایی که با توسعه اقتصادی یا ثبات سیاسی دست و پنجه نرم می کنند، ممکن است همچنان با این چالش ها حتی با ارزهای دیجیتال هم مواجه باشند. ارز کشورهایی که تجارت محدود با جهان خارج دارند نامطلوب باقی می ماند.

در نتیجه، حتی اگر یک نوع ارز دیجیتال حضور جهانی پیدا کند، اگر تقاضا برای چنین ارزهای محلی در سطح بین‌المللی کم باشد، تبدیل آن به ارز محلی برای تجارت بین‌المللی ممکن است همچنان گران و دشوار باشد.

پیامدهای سرمایه گذاری مستقیم خارجی (FDI):

سؤالات بسیاری از تلاقی سرمایه گذاری های فرا مرزی و ارز دیجیتال مطرح می شود، زیرا چارچوب فعلی، مانند معاهده سرمایه گذاری دوجانبه (BIT)و حمایت هایی که ارائه می دهد، بسیار قبلتر از عصر ارزهای دیجیتال ساخته شده است.

و میتوان این سوالها را مطرح کرد که  آیا ارزهای دیجیتال به عنوان “سرمایه گذاری های تحت پوشش”  BIT در نظر گرفته می شوند؟ آیا حفاظت‌های BIT برای سرمایه‌گذاری‌های انجام‌شده توسط  ارزهای دیجیتال اعمال می‌شود؟ توکن کردن سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی تحت قوانین فعلی چگونه عمل می‌کند؟ هم دولت ها و هم سرمایه گذاران خارجی در مورد این سؤالات به راهنمایی نیاز دارند.

(BIT) یا معاهدات سرمایه گذاری دو جانبه  به توافق نامه های بین المللی بین دو کشور در مورد شرایط سرمایه گذاری خارجی توسط اتباع یک کشور در دولت دیگر میگویند.

جامعه تجارت بین‌الملل باید آماده باشد تا با از بین بردن شکافهای اینچنینی ، فرصت‌های این عصر جدید را در اختیار بگیرد. همانطور که ما به سمت عصر جدیدی در حال پیشروی هستیم  که در آن پول و تجارت کالاها و خدمات بیشتر و بیشتر دیجیتالی می شوند، این موضوع بسیار حائز اهمیت  است که اطمینان حاصل کنیم که هیچ کس عقب نمی ماند.

برای ایجاد زیرساخت مناسب برای آینده، برای اطمینان از اتصال در دسترس، و مقرون به صرفه بودن برای همه، به سرمایه گذاری نیاز است.

همچنین برای سیاستگذاران هم مهم است که از نزدیک با ارائه دهندگان و کارشناسان در زمینه ی ارزهای دیجیتال همکاری کنند تا به طور کامل مزایا و خطرات بالقوه آن را درک کنند. در این صورت قوانین و مقررات می توانند حفاظت کافی را بدون از بین رفتن نوآوری ارائه دهند.

کنسرسیوم حاکمیت ارز دیجیتال نمونه ای عالی از مشارکت عمومی-خصوصی با بیش از 85 سازمان دولتی و خصوصی را ارائه کرده است که با هم همکاری می کنند تا مسائل مربوط به ارزهای دیجیتال را حل کنند.

علاوه بر این، پیشرفت فناوری پرداخت باید با دیجیتالی شدن تجارت همراه باشد. و  دولتها نباید همچنان با اتکای شدید به اسناد کاغذی و عدم پشتیبانی قانونی از اسناد الکترونیکی یا امضای الکترونیکی، مزایای ارزهای دیجیتال را محدود کنند بلکه سیاست گذاران تجاری باید بر ایجاد زیرساخت های فیزیکی و قانونی مناسب برای ایجاد تجارت الکترونیکی برای آینده تمرکز کنند.

برای دستیابی به پتانسیل کامل ارزهای دیجیتال،دولتها میتوانند با امضای انواع جدیدی از توافق نامه های تجاری دسترسی آزادانه و با اعتماد بیشتری را برای ناشران ارزهای خصوصی به ارمغان آورند بطوری که در آن امکان پرداخت های فی مابین و انتشار ارزها برای آن کشورها مهم تلقی گردد.

در این خصوص کشورهایی مانند سنگاپور، استرالیا، بریتانیا، شیلی و نیوزلند از چنین توافقنامه های تجاری آینده نگرانه ای حمایت کرده اند.

کلام پایانی 

در حالی که موسسات مالی سنتی شروع به ارائه تسویه حساب از طریق ارزهای دیجیتال کرده اند و برخی از خرده فروشان شروع به پذیرش ارزهای دیجیتال کرده اند،اما پذیرش در مقیاس بزرگتر هنوز فاصله زیادی دارد،به خصوص در شرایط فرا مرزی.

هنوز چالش های فنی و نظارتی زیادی وجود دارد که باید بر آنها غلبه کرد، از مسائل مربوط به قابلیت همکاری تا مسائل AML، CTF و حمایت از مصرف کننده. با این حال، شکی وجود ندارد که ما در حال ورود به عصر ارز دیجیتال هستیم و باید کارهای بیشتری انجام شود تا شرکت کنندگان تجارت جهانی بتوانند از مزایای آن بهره ببرند.

بطور خلاصه میتوانیم اینگونه مطرح کنیم که رشد ارزهای دیجیتال می تواند پرداخت های برون مرزی را کارآمدتر کند و به رفع شکاف مالی تجارت جهانی 1.7 تریلیون دلاری کمک کند.
با این حال، این ارزهای در حال رشد ممکن است همه مسائل تجاری را حل نکنند و می توانند عرضه و تقاضای ارز خارجی را به ویژه برای کشورهایی که تجارت بین المللی محدودتری دارند، پیچیده تر کنند.

برای تحقق پتانسیل کامل آنها، پیشرفت فناوری پرداخت باید با دیجیتالی کردن تجارت همراه باشد.